زهرا جماعتی اردکانی؛ علی مومن پور؛ مریم دهستانی اردکانی؛ مصطفی شیرمردی
چکیده
بهمنظورارزیابیاثر تنش شوری بر برخی از ویژگیهای رشدیژنوتیپهایانتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با طرح کاملاً تصادفیبادوعاملژنوتیپ و رقمدرسهسطح (’پوست سیاه اردکان‘، ’چاه افضل‘و ’رباب نیریز‘) و شوری آب آبیاری درپنج سطح (یک، سه، پنج، هفت و نه دسیزیمنسبرمتر)، و با ...
بیشتر
بهمنظورارزیابیاثر تنش شوری بر برخی از ویژگیهای رشدیژنوتیپهایانتخاب شده انار از مناطقی با آب و خاک شور، آزمایشی بهصورت فاکتوریل با طرح کاملاً تصادفیبادوعاملژنوتیپ و رقمدرسهسطح (’پوست سیاه اردکان‘، ’چاه افضل‘و ’رباب نیریز‘) و شوری آب آبیاری درپنج سطح (یک، سه، پنج، هفت و نه دسیزیمنسبرمتر)، و با چهار تکرار در سال 1397-1396 در سایت مرکز ملی تحقیقات شوریایران انجام شد.نتایج نشان داد که نوع ژنوتیپ و سطوح شوری بر تغییرات صفات مورفولوژیک، فیزیولوژیک و غلظت عناصر غذایی مؤثر است. در تمامی ژنوتیپهای مطالعه شده با افزایش سطح شوری،شاخصهای مورد مطالعه شامل ارتفاع شاخه، قطر شاخه، تعداد برگ کل، درصد برگهای سبز، وزن تر و خشک اندام هوایی، محتوی آب نسبی، شاخص کلروفیل، کلروفیل a، b و کل، کاهش و درصد برگهای نکروزه کاهش یافت. درحالیکه درصدبرگهای ریزش یافته، نسبت وزن تر ریشه به وزن تر اندام هوایی، درصد نشت یونی، درصد سدیم، درصد کلر، و نسبت سدیم به پتاسیم برگها افزایش یافتند، ولی میزان کاهش و افزایش در صفات اندازهگیری شده در بین ژنوتیپهای مطالعه شده با یکدیگر اختلاف معنیداری داشتند. در سطح شوری هفت دسیزیمنس برمتر، در ژنوتیپهای ’چاه افضل‘ و ’رباب نیریز به ترتیب برگهای نکروزه (3% و 6/5%)، برگهای ریزش یافته (05/1% و 83/4%)، نشت یونی (95/3% و 60/8 %)، سدیم (31/0% و 67/0%)، کلر (13/0% و 43/0%)، پتاسیم (64/0% و 27/0%)، و نسبت سدیم به پتاسیم (12/0 و 64/0 واحد) نسبت به گیاهان شاهد (سطح شوری 1 دسیزیمنس بر متر) افزایش یافتند. درحالیکه، برگهای سبز (06/4% و 43/10%)، تعداد برگ کل (62/2% و 4/12%)، رطوبت نسبی (68/5% و 77/9%) و کلروفیل کل (13/5% و 56/14%) به ترتیب در ژنوتیپهای ’چاه افضل‘ و ’ رباب نیریز ‘نسبت به گیاهان سطح شوری یک دسیزیمنس بر متر )شاهد( کاهش یافتند.دراینتحقیق در مجموع، ژنوتیپهای ’چاه افضل‘ و ’ رباب نیریز ‘ بهترتیب بهعنوان متحملترین و حساسترین ژنوتیپها به شوری انتخاب شدند. ژنوتیپ چاه افضل با حفظ خصوصیات رشدی خود و افزایش جذب پتاسیم در مقابل سدیم توانست به خوبی شوری تا هفت دسیزیمنس بر متر را تحمل نماید.