آب موردنیاز، نیاز آبی ، پن من مانتیث
محمد رضا یزدانی؛ ابراهیم اسعدی اسکویی؛ اصغر رحمانی؛ ناصر دوات گر؛ بهاره دلسوز خاکی
چکیده
محاسبه نیاز آبی برنج به‌عنوان مبنایی برای برآورد آب موردنیاز آن در زمان استقرار این گیاه در شالیزار و تصمیم‌گیری در خصوص میزان تخصیص زمانی-مکانی منابع آب بسیار مهم و ضروری است. با این وجود شاخص مدونی در مورد آب ناخالص موردنیاز خاک‌ورزی شالیزار، قبل از استقرار نشا در مزرعه وجود ندارد. در‌این‌راستا، به‌منظور تحلیل تغییرات زمانی ...
بیشتر
محاسبه نیاز آبی برنج به‌عنوان مبنایی برای برآورد آب موردنیاز آن در زمان استقرار این گیاه در شالیزار و تصمیم‌گیری در خصوص میزان تخصیص زمانی-مکانی منابع آب بسیار مهم و ضروری است. با این وجود شاخص مدونی در مورد آب ناخالص موردنیاز خاک‌ورزی شالیزار، قبل از استقرار نشا در مزرعه وجود ندارد. در‌این‌راستا، به‌منظور تحلیل تغییرات زمانی و مکانی مقدار آب موردنیاز خاک‌ورزی در سطح اراضی شبکه سپیدرود، داده‌های روزانه رطوبت خاک ماهواره SMAP اخذ و در دوره هفت ساله (2015 تا 2021) استفاده شد و مرحله خاک‌ورزی اراضی شالیزار از 20 فروردین تا 10 خرداد پس‌از دسته‌بندی بر‌اساس سطوح مختلف احتمال وقوع (1، 10، 25، 50، 75، 90 و 99 درصد) مورد بررسی و با استفاده از محاسبات رستری مورد تحلیل قرار گرفت. همچنین به‌منظور صحت‌سنجی محاسبات، مقادیر پیش‌بینی‌شده با استفاده از آماره‌های ارزیابی میانگین خطای مطلق (MAE)، میانگین اریب خطا (MBE) و ریشه میانگین نرمال شده مربعات خطا (NRMSE)، با مقادیر رطوبت اشباع 321 نمونه خاک با مختصات جغرافیایی معین، که توسط موسسه تحقیقات برنج کشور اندازه‌گیری شده بود، مقایسه شد. نتایج نشان داد که در تمام سناریوهای رطوبتی (از مرطوب‌ترین تا خشک‌ترین)، مناطق کوهپایه‌ای، رطوبت کمتری نسبت به اراضی جلگه‌ای و خصوصا پست دارند و رطوبت خاک در طول دوره رشد روند کاهشی را نشان‌داده‌است. سرعت این کاهش به‌تدریج بیشتر شده و در مناطقی مشاهده شد که در انتهای فصل (دهه اول خرداد) به دو درصد در روز رسید. حجم آب ناخالص موردنیاز گلخرابی از مرطوب‌ترین به خشک‌ترین سال روند افزایشی داشته و در میانه فصل (13 تا 15 اردیبهشت) به‌ترتیب از 1693 تا 2983 مترمکعب در هکتار و در انتهای فصل (دهه اول خرداد) به‌ترتیب از 2496 تا 3602 مترمکعب در هکتار به‌دست آمد. نتایج صحت‌سنجی نشان داد که مقادیر MAE، MBE و NRMSE به‌ترتیب 26/4، 59/1،و 15% بودند که گویای برآورد مناسب مقادیر می‌باشد. یافته‌ها نشان داد که تاخیر زمانی در مرحله گلخرابی، میزان آب مصرفی موردنیاز گلخرابی را افزایش می‌دهد (1/34 متر مکعب بر هکتار به‌ازای هر روز تاخیر در سال نرمال). بنابراین در اراضی این شبکه، در تمامی شرایط به‌ویژه در سال‌های خشک در صورت نبودن منبع آبی دیگر (آب‌بندان و چاه)، بهتر است رهاسازی و تامین آب موردنیاز از سد سپیدرود برای عملیات گلخرابی در اوایل اردیبهشت انجام شود.
فاطمه مسکینی ویشکایی؛ علیرضا جعفرنژادی؛ ناصر دوات گر
چکیده
کمبود آب آبیاری یکی از عمدهترین عوامل محدودکننده در تولید محصولات کشاورزی است. این پژوهش با هدف بررسی اثر شدتهای مختلف تنش کمآبی بر شاخصهای عملکرد گندم رقم چمران 2 در یک خاک با بافت متوسط در استان خوزستان انجام شد. در این پژوهش 10 تیمار آبیاری شامل آبیاری کامل و آبیاری با اعمال تنش کمآبی در سه سطح تنش (کم، متوسط و شدید) در ...
بیشتر
کمبود آب آبیاری یکی از عمدهترین عوامل محدودکننده در تولید محصولات کشاورزی است. این پژوهش با هدف بررسی اثر شدتهای مختلف تنش کمآبی بر شاخصهای عملکرد گندم رقم چمران 2 در یک خاک با بافت متوسط در استان خوزستان انجام شد. در این پژوهش 10 تیمار آبیاری شامل آبیاری کامل و آبیاری با اعمال تنش کمآبی در سه سطح تنش (کم، متوسط و شدید) در دوحالت در تمام فصل رشد و یا در مرحلهای از رشد گیاه اعمال شدند. این پژوهش بهصورت کشت گلدانی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. شوری خاک مورد مطالعه dS m-195/2 و بافت خاک لوم رسی سیلتی بود. میانگین مقدار کل آب مصرفی در تیمارهای مختلف تحت تنش کمآبی از 17% (تنش کمآبی با شدت متوسط در مرحله سوم رشد گندم) تا 43% (تنش کمآبی با شدت زیاد در تمام فصل رشد) کمتر از آبیاری کامل بود. عملکرد دانه گندم با اعمال شدتهای مختلف تنش موجب 13 % (تنش کمآبی با شدت کم در تمام فصل رشد) تا 76 % (تنش کمآبی با شدت زیاد در تمام فصل رشد) کاهش شد. نتایج این پژوهش نشان داد که تنش کمآبی در مراحل ساقهدهی و پر شدن دانه گندم بیش از تنش کمآبی در مرحله گلدهی و خمیری شدن موجب کاهش عملکرد دانه گردید. کمترین میانگین وزن هزار دانه (g 28) در تیمار تنش کمآبی اعمال شده در مرحله پایانی رشد گندم مشاهده شد که مؤید اهمیت اثر آبیاری در مرحله پرشدن دانه بر کیفیت دانه گندم است. کارآیی مصرف آب در تیمار اعمال تنش کمآبی با شدت کم ( g L-1 78/0) نسبت به تیمار آبیاری کامل (g L-1 62/0) بیشتر بود و علت آن احتمالا کاهش تلفات آب آبیاری در اثر زهکشی و تبخیر در آن تیمار بود.