مقاله پژوهشی
آب موردنیاز، نیاز آبی ، پن من مانتیث
غلامرضا پورشعبان کتشالی؛ غلامعلی اکبری؛ ایرج اله دادی؛ الیاس سلطانی
چکیده
به منظور بررسی تغییرات اسانس و ترکیبات شیمیایی اسانس زنجبیل تحت تاثیر دورهای آبیاری و ترکیب عناصر پرمصرف NPK آزمایشی در قالب بلوک‌های کامل تصادفی به صورت اسپلیت پلات با 9 تیمار و در 3 تکرار (27 کرت آزمایشی) در منطقه پاکدشت در سال 1400 اجرا گردید. عوامل آزمایش عبارت بودند از دور آبیاری در سه سطح: 4=(V1)، 6=(V2)، 8=(V3) روز به‌عنوان عامل اصلی و عناصر ...
بیشتر
به منظور بررسی تغییرات اسانس و ترکیبات شیمیایی اسانس زنجبیل تحت تاثیر دورهای آبیاری و ترکیب عناصر پرمصرف NPK آزمایشی در قالب بلوک‌های کامل تصادفی به صورت اسپلیت پلات با 9 تیمار و در 3 تکرار (27 کرت آزمایشی) در منطقه پاکدشت در سال 1400 اجرا گردید. عوامل آزمایش عبارت بودند از دور آبیاری در سه سطح: 4=(V1)، 6=(V2)، 8=(V3) روز به‌عنوان عامل اصلی و عناصر پرمصرف NPK در 3 ترکیب،F1=(N:300, P:100, K:200), F2=(N:350, P:150, K:250), F3:( N:250, P:50, K:150) کیلوگرم در هکتار به‌عنوان عامل فرعی. استخراج اسانس در این پژوهش با استفاده از دستگاه کلونجر به روش تقطیر با آب بود و تجزیه ترکیبات اسانس توسط دستگاه کروماتوگراف گازی انجام گرفت و 34 ترکیب شیمیایی شناسایی شد، اجزای اصلی اسانس برحسب درصد شامل (آلفا زینجیبرن=23.65)، (جرانیال=11.09)، (کامفن=9.58)، (بتا سسکویفلاندرن=8.43)، (بتا بیسابولن=3.75) و (آلفا کورکومن=2.6) بودند، که این 6 ترکیب در مجموع 1/59 درصد کل اسانس زنجبیل را شامل شدند و 28 ترکیب دیگر فقط 9/40 درصد کل اسانس را تشکیل دادند. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که اثر متقابل آبیاری و کودهای مورد مطالعه بر اسانس و ترکیبات اصلی اسانس زنجبیل در سطح یک درصد معنی‌دار بودند. بهترین تیمارها برای صفات اسانس و کامفن V1F3، جرانیال V3F2 ، آلفا زینجیبرن V1F2 و برای سه صفت آلفا کورکومن، بتا بیسابولن و بتا سسکویفلاندرن V3F3 بودند. برخی از ترکیبات موجود در اسانس زنجبیل با آبیاری بهینه و تامین عناصر غذایی پرمصرف برای گیاه و برخی از ترکیبات با ایجاد تنش آبی و کمبود عناصر NPK دچار افزایش شدند.
مقاله پژوهشی
مشارکت کشاورزان، ترویجی، نظرخواهی از تولیدکنندگان
رضا سعیدی؛ عبدالمجید لیاقت
چکیده
واکنش گیاهی نسبت به کاربرد جداگانه یا پیوسته تنش‌ها در مراحل مختلف رشد متفاوت می‌باشد. این پژوهش در سال 1400 با هدف شبیه‌سازی عملکرد گیاه ذرت رقم سینگل کراس 704 در شرایط کاربرد جداگانه تنش شوری در مراحل مختلف رشد، در فضای لایسیمتری و در شهرستان قزوین انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. بدین منظور، ...
بیشتر
واکنش گیاهی نسبت به کاربرد جداگانه یا پیوسته تنش‌ها در مراحل مختلف رشد متفاوت می‌باشد. این پژوهش در سال 1400 با هدف شبیه‌سازی عملکرد گیاه ذرت رقم سینگل کراس 704 در شرایط کاربرد جداگانه تنش شوری در مراحل مختلف رشد، در فضای لایسیمتری و در شهرستان قزوین انجام شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد. بدین منظور، شوری خاک در چهار سطح (S1)7/1، (S2)3، (S3)5 و (S4)7 دسی‌زیمنس بر متر به عنوان فاکتور اصلی و فاکتور های فرعی شامل مراحل مختلف رشد به صورت یک مرحله‌ای در مراحل (C1) 6 برگی، (C2) گل‌دهی، (C3) شیری شدن دانه‌ها و دو مرحله‌ای شامل (C1C2) 6 برگی-گل‌دهی، (C1C3) 6 برگی-شیری شدن دانه‌ها و (C2C3) گل‌دهی- شیری شدن دانه‌ها، تعریف و به کار برده شدند. همچنین از ترکیب توابع کاهش جذب آب، مدل‌های اشتقاقی برای شبیه‌سازی ضرایب کاهش عملکرد محصول (α) ارائه و مورد ارزیابی قرار گرفت. از داده‌های تیمارهای یک مرحله‌ای رشد برای واسنجی مدل‌ها و از داده‌های تیمارهای دو مرحله‌ای رشد برای صحت‌سنجی مدل‌ها استفاده شد. بر اساس نتایج، کاربرد بالاترین سطح شوری منجر به کاهش عملکرد ماده خشک تولیدی از 2/157 گرم برای هر بوته (در تیمار S1) تا 9/115، 2/53، 7/77، 1/86، 97 و 5/46 گرم در هر بوته برای تیمارهای C1، C2، C3، C1C2، C1C3 و C2C3 گردید. نتایج نشان داد که حساسیت گیاه به دو حالت اعمال تنش یک مرحله‌ای و دو مرحله‌ای رشد متفاوت بوده و کاربرد شوک‌گونه تنش شوری در مراحل حساس رشد (گل‌دهی: C2 و شیری شدن دانه: C3)، تأثیر منفی بیشتری نسبت به تیمارهای C1C2 و C1C3 را به همراه داشت. دلیل آن، سازگاری فیزیولوژیکی گیاه در مراحل اولیه رشد نسبت به تنش شوری می‌باشد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که مدل‌های جمع‌پذیر ون‌گنوختن (مدل 17) و ضرب‌پذیر دیرکسن و ماس-هافمن (مدل 23) با مقادیر خطای کم‌تر و همبستگی بالاتر به عنوان مدل‌های بهینه برای شبیه‌سازی عملکرد محصول قابل توصیه می‌باشند. همچنین کاربرد آب لب‌شور در مرحله اولیه رشد در تناوب با آب شیرین و کاربرد مجدد آن در مراحل حساس رشد، به عنوان مدیریت مناسب شوری خاک منطقه ریشه (در مقایسه با کاربرد یک مرحله‌ای تنش شوری در مراحل حساس رشد گیاه) پیشنهاد می‌گردد.