مقاله پژوهشی
آبهای نامتعارف، آلودگی،آب شور
مجتبی خوش‌روش؛ مسعود پورغلام آمیجی
چکیده
رشد جمعیت و گسترش کشاورزی از یک سو و تقاضای برداشت بیشتر از منابع محدود آب از سوی دیگر، افزایش بهره‌وری آب را ضروری می‌سازد. کمبود آب و رقابت بر سر منابع آب سبب شده که پژوهش‌هایی در راستای کاهش مصرف آب و حفظ منابع آن صورت گیرد. بنابراین جستجوی راه‌کارهایی جهت کاهش مصرف و حفظ منابع آب از اهمیت بالایی ...
بیشتر
رشد جمعیت و گسترش کشاورزی از یک سو و تقاضای برداشت بیشتر از منابع محدود آب از سوی دیگر، افزایش بهره‌وری آب را ضروری می‌سازد. کمبود آب و رقابت بر سر منابع آب سبب شده که پژوهش‌هایی در راستای کاهش مصرف آب و حفظ منابع آن صورت گیرد. بنابراین جستجوی راه‌کارهایی جهت کاهش مصرف و حفظ منابع آب از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از این روش‌ها، استفاده از آب مغناطیسی است. در این پژوهش تاثیر تنش آبی با استفاده از آب مغناطیسی بر عملکرد و اجزای عملکرد گیاه توت‌فرنگی بررسی شد. آزمایش به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1400 و 1401 در شهرستان نکا انجام شد. فاکتور اصلی شامل نوع آب آبیاری (آب غیرمغناطیسی (W1) و آب مغناطیسی (W2)) و فاکتور فرعی شامل سطح آبیاری در سه سطح (100 درصد FI یا آبیاری غرقابی (I1)، 80 درصد FI (I2) و 60 درصد FI (I3)) بود. نتایج نشان داد که اثر نوع آب آبیاری و سطح آبیاری بر تعداد میوه در هر بوته، طول، قطر و وزن میوه، زیست‌توده، عملکرد بوته و بهره‌وری آب در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار شد. به‌طور متوسط طی دو سال کشت توت‌فرنگی با اعمال میدان مغناطیسی، تعداد میوه در هر بوته، طول، قطر و وزن میوه، زیست‌توده، عملکرد بوته و بهره‌وری آب به‌ترتیب 15/13، 16/65، 18/20، 20/24، 23/03، 16/89 و 11/72 درصد افزایش یافت. با کاهش مقدار آب آبیاری، خصوصیات ظاهری میوه توت‌فرنگی و عملکرد کاهش یافت ولی بهره‌وری مصرف آب افزایش یافت. بیشترین کاهش مربوط به تعداد میوه در هر بوته در سطح آبیاری 60 درصد بود که نسبت به تیمار شاهد 42/72 درصد کاهش یافت. با استفاده از فن‌آوری آب مغناطیسی می‌توان از سطوح کم آبیاری استفاده نمود و مقدار عملکرد گیاه را بهبود بخشید.