امروزه کاربرد قارچهای میکوریزی به منظور بهبود شرایط تغذیهای گیاه و افزایش مقاومت آن در برابر تنشهای محیطی از جمله کمبود آب قابل دسترس به طور گستردهای در کشورهای در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته است. این قارچها با مهیا نمودن شرایط لازم برای جذب بیشتر عناصر معدنی )به ویژه عناصر با تحرک اندک در خاک( و آب توسط گیاهان نقش موثری در پایداری اکوسیستمهای مختلف بر عهده دارند. در این تحقیق اثرات قارچهای میکوریزی و سطوح مختلف کود شیمیایی فسفره بر عملکرد و جذب عناصر غذایی در سطوح مختلف آبیاری بر روی گیاه ذرت انجام گرفت. این آزمایش در طی دو سال زراعی بصورت طرح اسپلیت فاکتوریل، در قالب طرح بلوکهای کاملا تصادفی و با چهار تکرار انجام شد. سطوح مختلف آبیاری در سه سطح(A1, A2, A3) بر اساس سطح تبخیر از تشتک کلاس آ به ترتیب ۶۰ ، ۱۲۰و ۱۸۰ میلیمتر تبخیر در کرتهای اصلی و مقادیر مختلف فسفر در سه سطح (P1, P2, P3) به ترتیب صفر، 60 و 120 کیلوگرم در هکتار فسفر بر مبنی P2O5 و همچنین قارچ میکوریز در دو سطح عدم استفاده و استفاده ( اضافه کردن شش گرم مایه تلقیح قارچ زیر هر بذر) در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج این آزمایش نشان داد که اثرات تلقیح قارچهای میکوریزی از نظر آماری بر روی صفات مورد بررسی مثبت و معنیدار گردید. از میان اثر متقابل سهگانه آبیاری / فسفر / قارچهای میکوریزی، بالاترین عملکرد دانه (kg/h 5045) و وزن هزار دانه (P<0.05) و همچنین غلظت فسفر (P<0.01) در تیمار با آبیاری مناسب، سطح دوم کود شیمیایی فسفره و مایه تلقیح میکوریزی (A1P2G2) مشاهده گردید. با ایجاد تنش، بالاترین عملکرد دانه، وزن هزاردانه، علوفه تر و غلظت فسفر در تیمار با تنش متوسط آبی و استفاده از سطح دوم کود شیمیایی فسفره (kg/ha60) و استفاده از مایه تلقیح قارچ میکوریزی (A2P2G2) به دست آمد. همچنین بالاترین طول گیاه (cm 87/242) نیز نسبت به تمامی تیمارهای اعمال شده در همین تیمار به دست آمد. نتایج نشان داد که در سطح متوسط تنش آبی و استفاده از مقدار مناسب کود شیمیایی فسفره و در تلقیح با قارچ میکوریز عملکرد افزایش یافت و با بالا رفتن شدت تنش کم آبی، عملکرد کم شد.